NA WZÓR FRANCUSKI
Wszystko zaczęło się od utworzenia na tym terenie kopalni należącej do francuskiego Towarzystwa Bezimiennego Kopalń Węgla „Czeladź”. Przy niej utworzono osiedle patronackie Piaski. Robotnicy zamieszkujący tam terytorialnie przynależeli do parafii pw. Świętej Trójcy w Będzinie. Pierwszym miejscem kultu była kaplica w Domu Zbornym na kopalni. Kościół o cechach neoromańskich wybudowany został staraniem pierwszego proboszcza ks. Zygmunta Boratyńskiego, z fundacji francuskiego Towarzystwa Bezimiennego Kopalń Węgla „Czeladź” oraz pracowników kopalni „Czeladź’ w latach 1922-1924. Do powstania kościoła przyczynił się Wiktor Vianney – krewny św. Jana Marii Vianneya. Świątynia powstała w stylu neoromańskim na wzór bazylik budowanych we wczesnym średniowieczu we Włoszech i na południu Francji. Charakteryzuje ten styl oszczędność wzoru, proste bryły geometryczne zestawione są ze sobą z wyraźnym wyróżnieniem każdej z nich. Każda nakryta jest osobnym dachem. Jako wzór posłużył kościół Matki Bożej Najświętszego Serca w Karbonne we Francji, obecnie dzielnicy miasta Brest w Bretanii. Francuska świątynia budowana była w latach 1909-1923, a jej architektem był Jean-Marie Agrall (1846-1926). – Świątynię z zewnątrz licowano blokami betonowymi imitującymi naturalny kamień - porfir o kolorze różowo-rdzawym i jasnobeżowym, naśladując piaskowiec. Dzięki temu przez zestawienie „piaskowcowych detali” uzyskano efekt dwubarwnej kontrastującej elewacji. Gra kolorów została odwrócona w stosunku do domów mieszkalnych, które posiadały czerwone detale i jasne połacie ścian – zauważa Stefania Lazar.
DLA BOŻEJ CHWAŁY
Dekretem pierwszego biskupa częstochowskiego Teodora Kubiny w styczniu 1937 roku utworzona została parafia pw. Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny, ze zmienionym później wezwaniem na Matki Bożej Bolesnej. Z inicjatywy proboszcza parafii ks. Stanisława Łopacińskiego w 1986 r. wybudowano ołtarz, w którym umieszczono wizerunek św. Proboszcza z Ars, namalowany przez Marka Gajewskiego. Po przekazaniu przez biskupa częstochowskiego Stanisława Nowaka relikwii św. Jana Marii Vianneya zaczęto miejsce to nazywać sanktuarium. Oficjalny dekret potwierdzający ten fakt wydał biskup sosnowiecki Grzegorz Kaszak 3 maja 2015 roku. Rozwijający się kult św. Jana Vianneya przyciąga wiernych i kapłanów, którzy za pośrednictwem św. Proboszcza z Ars wypraszają u Boga potrzebne łaski. Z inicjatywy kustosza sanktuarium ks. Józefa Handerka co tydzień odbywa się adoracja Najświętszego Sakramentu ze szczególną intencją o świętość kapłanów. W pierwsze czwartki miesiąca przybywają siostry karmelitanki Dzieciątka Jezus oraz osoby modlące się za kapłanów, szczególnie zrzeszone w apostolacie „Margaretka”. Główne uroczystości ku czci Świętego odbywają się w liturgiczne wspomnienie 4 sierpnia. – Zależy nam, by w tym miejscu modlitwa otaczała wszystkich kapłanów, nie tylko z diecezji sosnowieckiej. Nie możemy zapomnieć o osobach, które codziennie modlą się i za nas kapłanów. Św. Jan Maria Vianney jest doskonałym wzorem, by jeszcze goręcej kochać Boga i żyć dla Jego chwały – stwierdza ks. Józef Handerek.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
PRZYKŁAD MODLITWY I POKUTY
Wspominając św. Proboszcza z Ars w 234. rocznicę urodzin, która przypada 8 maja, warto przypomnieć sobie słowa św. Jana XXIII z encykliki Sacerdotii nostri primordia: „Kościół Katolicki, który do zastępu Świętych, wyniósł tego kapłana, „podziwu godnego gorliwością pasterską oraz niegasnącym żarem modlitewnym i pokutnym” (Oracja Mszy w święto J. M. Vianneya), pełen matczynej radości przedstawia go całemu duchowieństwu ku naśladowaniu, jako promienny wzór tak ascezy kapłańskiej, jak pobożności – szczególnie eucharystycznej, jak wreszcie gorliwości pasterskiej”.
Św. proboszcz z Ars jest nie tylko wzorem dla kapłanów, lecz wyraźnym drogowskazem do nieba dla wszsytkich. Jest godnym naśladowcą miłości Pana Jezusa i Bożej, przykładem wytrwałej modlitwy i pokuty oraz miłości bliźniego.
